به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «صبح فردیس»؛ آناهیتا نجفی، منتقد کتاب طی یادداشتی نوشت: «آذرخشی دیگر از آسمان کربلا» نام کتابی از مجموعه سخنرانی‌های استاد محمدتقی مصباح‌یزدی در حسینیه شهدای قم که در محرم غریب به ۱۰ سال پیش گفته شده است.

در این جلسات به طور مثال به موضوعاتی از قبیل فعالیت مخفیانه و به دور از چشم امام حسین (ع) در زمان معاویه و علت منفعل بودن جامعه در برابر معاویه و در مبحث‌های اعم از شبهات پیرامون عاشورا و بزرگداشت آن، زمینه‌های قیام عاشورا، هدف از قیام کربلا، امر به معروف و نهی از منکر و وظایف حکومت و مردم در مورد این موضوع و امر به معروف و نهی از منکر در قرآن اشاره‌های دقیق و جز به جز داشته‌اند، به تعبیری‌ایشان در شرایطی به این موضوعات پرداخته‌اند که اکثر صدا‌های اطراف، چه رسمی و غیر رسمی در مورد مذهب و امامین و حتی انقلاب اسلامی منفی بوده است و نه تنها این صدا‌ها، تبلیغ، نظرات منفی و مخالف بوده‌اند بلکه تلاش به انزوا کشیدن مذهب و دین را داشته‌اند.

وی راجع به عامل تبلیغ می‌گوید:

عامل اول تبلیغات است که همه سیاستمداران سعی می‌‏کنند به وسیله آن افکار مردم را عوض کنند و به جهتی که می‌‏خواهند سوق دهند. از آن جا که فرهنگ‏‌ها و جوامع فرق می‌‏کنند، کیفیت به کار گرفتن عوامل تبلیغاتی نیز فرق می‌‏کند. آن روز عوامل تبلیغاتی در درون جامعه اسلامی مسأله اومانیسم، پلورالیسم یا حقوق بشر امروزی نبود، کسی به این حرف‏‌ها گوش نمی‌‏داد، اسلام حاکم بود. مردم به پیغمبر (ص) و خدا معتقد بودند، قرائت‏‌های گوناگون از دین و حرف‏‌هایی از این قبیل هم خریدار نداشت، اما عوامل دیگری بود که می‌‏توانستند در تبلیغات از آن‌ها استفاده کنند. از جمله ابزار تبلیغاتی مورد استفاده در آن زمان، هنر و ادب، به ویژه شعر بود.

شعر در میان اعراب آن عصر جایگاه بسیار مهمی داشت، اما بین کسانی که به اسلام بیشتر گرایش داشتند آنچه برای آن‌ها معتبر بود، قرآن و حدیث بود، بنابراین معاویه سعی می‌‏کرد کسانی را تقویت و تشویق کند که حدیث بسازند. ابوهریره یکی از حدیث‏سازان معروف است که خود علمای اهل تسنن درباره او کتاب‏‌ها نوشته‏اند، بنابراین معاویه به خصوص سه دسته قراء، شاعران و محدثان را به کار می‌‏گرفت تا دستگاه تبلیغات منسجم و همه جانبه‏ای را به نفع خود به راه اندازد.

درمورد عامل تطمیع نیز بیان می‌کند: عده‏ای را با استفاده از ابزار شعر، حدیث و قرآن فریب می‌‏داد، اما همه تحت تأثیر این تبلیغات نبودند، رؤسای قبیله‏‌ها را بیشتر از راه تطمیع دادن پست و مقام، هدایا، جوایز سنگین و کیسه‏‌های طلا فریب می‌‏داد و آن‌ها را مجذوب خود می‌‏کرد. هنگامی که برای رئیس قبیله‏ای سکه‏‌های طلا را می‌‏فرستاد، کمتر کسی بود که در برابر آن سکه‏‌های طلا خاضع نشود، معاویه رؤسای قبایل را به این وسیله می‌‏خرید.

آیت‌الله مصباح در مورد عامل تهدید می‌گوید: و بالاخره سایر مردم جامعه را هم با تهدید، مطیع خود می‌‏کرد. کسانی که مخالفت می‌‏کردند، به محض این که به معاویه بد می‌‏گفتند و انتقاد می‌‏کردند، فوراً جلب می‌‏شدند، آنان را کتک می‌‏زدند، زندانی می‌‏کردند و در نهایت می‌‏کشتند.

در این جا سؤال پیش می‌آید که چرا باید برای واقعه عاشورا که بیش از ۱۴۰۰ سال گذشته روی داده است، عزاداری کنیم؟

امروز روزگار اگر دشمنی قصد کند جامعه و مردمی را از مسیر اصلی و درست به بیراهه بکشاند، دست روی عقاید تاثی‌گذار آن‌ها می‌گذارد، عقایدی مثل واقعه عاشورا و برای اجرای اهداف خود ابزاری غیر از این سه مورد یعنی تبلیغ، تطمیع و تهدید نخواهد داشت.

واقعه عاشورا چنان رویداد مهمی است که با گذشت این همه سال، حتی کسانی که نور‌ایمان در قلب‌شان کم سو شده است را به وجد می‌آورد و با شنیدن نام امام حسین (ع) و یار همیشگی‌ایشان حضرت ابوالفضل (ع)، بازگشتی به اصل وجودی خود خواهند داشت، بازگشتی شیرین و وصالی پر از تمنا برای همه ما مسلمانان.

الهه ملاحسینی - صبح فردیس

انتهای خبر/