حالت تاریک
  • یکشنبه, 1403/06/18 شمسی | 2024/09/08 میلادی
خبرنگار شهرستان فردیس به «صبح‌فردیس» گفت:

خبرنگار با خبرنگارنما متفاوت است

خبرنگار با خبرنگارنما متفاوت است

خبرنگار شهرستان فردیس گفت: خبرنگارنما به صورت زرد کار می‌کند و فقط برای به دست آوردن مخاطب و یا منفعت مالی کار می‌کند، اما خبرنگار کسی که واقعاً دغدغه کار خبری و حل مشکلات اجتماع را دارد.

مهدی مزرئی در گفتگو با خبرنگار فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «صبح فردیس» گفت: من از سال ۶۸ ساکن استان البرز شدم و در حال حاضر در فردیس زندگی می‌کنم و از سال ۱۳۸۰ مشغول به کار خبری شدم و از سال ۱۳۸۵ به صورت حرفه‌ای در عرصه خبرنگاری فعالیت می‌کنم.

خبرنگار شهرستان فردیس ادامه داد: به نظر من خبرنگاری به این دلیل جذاب است که دغدغه‌ها را می‌بیند و خبرنگار ذاتی آفریده می‌شود و همه چیز را متفاوت می‌بیند و به اتفاقات نگاهِ خاص دارد و مثل مردم عادی از کنار این اتفاقات نمی‌گذرد.

نگاه خبرنگار به موضوعات متفاوت است

وی افزود: شاید یک نفر تصادف کند و مردم عادی با نگاه یک تصادف به این موضوع نگاه می‌کنند اما یک خبرنگار از زاویه علت و معلول به آن تصادف نگاه می‌کند و این مهم، دلیل جذابیت خبرنگاری است.

مزرئی تصریح کرد: خبرنگاری ذاتاً شاید جذاب نباشد و در برخی موارد اذیت‌کننده نیز باشد چون امنیت اجتماعی و شغلی در این حرفه وجود ندارد و بار‌ها برای من موضوعاتی پیش آمده که سبب ناراحتی من شده، اما اینکه بتوانیم سنگ بنایی را در یک مکان برای بهتر شدن قرار دهیم و مسئولیت دارید اما رسمی نیست به خودی خود مهم است.

این خبرنگار گفت: مثلاً مسئولیت داریم منطقه خود را درست کنیم و یا جامعه را برای زندگی بهتر آماده و مردم را آگاه کنیم و این‌ها مسئولیت‌های سنگینی است و همین که حکم مسئولیت به شما داده نمی‌شود، کمی کار را برای بهتر انجام دادن راحت‌تر می‌کند و مسئولی هستید که باید به همه جواب دهید و صرفاً برای یک مخاطب خاص پاسخگو نیستید.

خبرنگار نسبت به مشکلات جامعه احساس مسئولیت می‌کند

وی ادامه داد: شاید یک فرماندار، شهردار، رئیس اداره برق و... نهایتاً به یک سری افراد خاص پاسخگو باشند، اما یک خبرنگار به همه پاسخگو است و از همه نیز پاسخ می‌خواهند و این بسیار مهم است و پل ارتباطی و اعتمادی که مردم به خبرنگار دارند و با هیچ چیزی قابل مقایسه نیست.

مزرئی افزود: از سال ۱۳۸۰ به صورت دانش‌آموز وارد شغل خبرنگاری شدم که البته همچنان در حال آموختن هستم، در نشریات و خبرگزاری‌های مختلف کار کردم، اما به صورت رسمی به عنوان نماینده و سرپرست در شهرستان خودم در سال ۸۶ به صورت مجزا فعالیت کردم، سایت فردیس نیوز نام پایگاهی بود که در آن فعالیت می‌کردم و اولین مجموعه خبری بوده‌ایم که مجوز گرفتیم و علاقه داشتیم که از همان ابتدا با اصول و اعتقادات کامل خودمان پیش برویم و به صورت رسمی فعالیت داشتیم، اما در کنار این، نمایندگی روزنامه‎‌هایی مثل موج البرز، سپهر ایرانیان، سپهر البرز، دارایی، کار و کارگر، دیروز امروز فردا، عصر اقتصاد و... را به عهده داشتم و به عنوان یک خبرنگار خوشحال هستم که شاگردی خیلی از اساتید را کردم، هرچند که هنوز هم شاگرد هستم اما این افتخار را داشته‌ام که این دوستان به من اعتماد می‌‎کردند.

نداشتن امنیت شغلی، مهم‌ترین مشغله ذهنی یک خبرنگار است

خبرنگار البرزی تصریح کرد: نداشتن امنیت شغلی، مهم‌ترین مشغله ذهنی یک خبرنگار است و واقعیت امر این است که اگر قرار باشد ما مستقل کار کنیم و به هیچ جایی وصل نباشیم که بتوانیم با خیال راحت برای بهتر شدن نقد کنیم ممکن است به مزاج مسئولی خوش نیاید و تمام زحمات آن خبرنگار هدر رود.

وی با بیان اینکه خبرنگار با خبرنگارنما متفاوت است، گفت: خبرنگارنما به صورت زرد کار می‌کند و فقط برای به دست آوردن مخاطب و یا منفعت مالی است که من با این گروه صحبت و کاری ندارم و این گروه دغدغه‌ای نیز ندارند و این اتفاق ممکن است در هر شغلی رخ دهد، اما کسانی که واقعاً دغدغه کار خبری دارند و با افتخار در این حرفه هستند، امنیت شغلی و مالی ندارند.

خبرنگار با خبرنگارنما متفاوت است

مزرئی ادامه داد: خبرنگار هم مثل مابقی شغل‌ها که با عرضه کالا و تخصص خود در مقابل هزینه دریافت می‌کند، خبرنگاری نیز یک تخصص است و نوشتن و خبر کالا محسوب می‌شود. همه جای دنیا به ازای خبر هزینه پرداخت می‌شود اما در ایران متأسفانه به صورت رایگان این اتفاق می‌افتد و یا در نهایت مبلغ ناچیزی به خبرنگار تعلق می‌گیرد که این اتفاق امنیت شغلی برای خبرنگار به همراه ندارد.

خبرنگار شهرستان فردیس افزود: اتفاقاتی برای بهبودی شغل خبرنگاری در حال رخ دادن است اما واقعاً برای اینکه ما بتوانیم جامعه را از این شرایط در بیاوریم کافی نیست و باید امنیت شغلی برای خبرنگار به وجود بیاید، چرا که خبرنگارِ صادق بدون ترس از شکایت مسئول از خبرش و ترس از پاسخگویی ناعادلانه باشد، این امنیت برای خبرنگار به همراه نمی‌‎آورد، هرچند همه جای دنیا خبرنگار در ازای موضوعی که مطرح می‌کند، اگر فکر و یا دروغ باشد، باید پاسخگو باشد.

باید برای مسئولان همانند مردم دوره سواد رسانه برگزار کرد

وی تأکید کرد:‌ای کاش همان طور که برای خبرنگاران و مردم دوره سواد رسانه می‌گذاریم، برای مسئولان هم بگذاریم، خیلی از مسئولان ما هنوز فرق کار حرفه‌ای رسانه و خبرنگارنما را نمی‌دانند و این موضوع باعث شده که خبرنگارنما و اصطلاحاً تلگرام چی‌ها را خبرنگاران واقعی می‌دانند که با اصول و عقاید درست می‌توانند جواب بدهند و در حاشیه باقی بمانند. ‌امید من آن روزی است که این اتفاق برای مسئولان بیافتد و متعاقباً و به طور ناخودآگاه خبرنگارنما‌ها از بین روند.

مزرئی به شیرین‌ترین خاطره حرفه خبرنگاری اشاره کرد و گفت: هر سال بابت روز خبرنگار کسانی به من پیام می‌دهند که اصلاً من شاید آن‌ها را نشناسم و مردم عادی هستند و بابت اینکه ما توانستیم یک مدتی مشکلات آن‌ها را پیگیری کنیم و معضلات آن‌ها را حل کرده‌ایم، تشکر می‌کنند.

این خبرنگار ادامه داد: یک روز من در یکی از دفاتر پیشخوان دولت نشسته بودم و منتظر نوبت خودم بودم، مسئولان پشت باجه به درستی کار انجام نمی‌دادند، یک آقای مسنی اعتراض کردند و من گفتم پدر جان‌ایشان دست تنها هستند، یکم تحمل کنیم کارمان انجام می‌شود، این آقا به اعتراض ادامه داد و آن خانم خیلی خوب با این آقا صحبت نکرد و این آقای مسن گفت من از شما عکس و فیلم می‌گیرم و برای آقای مزرئی می‌فرستم، بعد از چند دقیقه خانم مسئول باجه من را با نام مزرئی صدا کرد و همه نگاه‌ها به سمت من شد، از من پرسید شما با آقای مزرئی نسبتی دارید؟ من پرسیدم کدام مزرئی؟ گفت: همان خبرنگار. من در جواب گفتم خودم هستم و باور نکرد. چند دقیقه گذشت و مسئول باجه من را با نام و نام خانوادگی کامل صدا کرد و این بار پیرمرد گفت شما خود همان خبرنگار هستید! و از من خواست این موضوع را پیگیری کنم. این موضوع نشان می‌دهد که قرار نیست ما در چشم باشم، اما همین که اعتماد مردم را برای حل یک مشکل جلب می‌کنیم، برای من واقعاً لذت‌بخش بوده است.

شهادت خبرنگار‌ها در دوران خدمت تلخ‌ترین خاطره این حرفه است

وی افزود: تلخ‌ترین خاطره من هم این است که خبرنگار به دلیل شغل خود از بین می‌رود، مخصوصاً در غزه، من آن لحظه را به‌یاد می‌آورم که خبرنگاران الجزیره تمام لباس‌های ضد گلوله خود را درآوردند، برای اینکه هیچ امنیتی از دست صهیونیست‌های وحشی نداشتند که حتی به خبرنگار هم رحم نمی‌کنند و پولی که دریافت می‌کنند در برابر کاری که انجام می‌دهند، ناچیز است و‌امیدوارم این راویان را ازبین نبرند.

مزرئی بیان کرد:‌ای کاش مسئولان ما هم سواد رسانه کافی داشتند و اگر از چیزی خوششان نیامد، شروع به تخریب و اذیت و آزار خبرنگار نکنند و بدانند خبرنگار اگر مطالبه به حقی دارد، واقعاً پاسخگو باشند و مقابله به مثل نکند.

خبرنگار‌ها چشم بینای شهر هستند

این خبرنگار در پایان اظهار داشت» به‌امید روزی که خبرنگاران بتوانند موضوعات را مطرح کنند و مسئولان بتوانند راحت به ما اعتماد کنند و با مستندات مشکلی از مشکلات مردم حل کنند، چرا که ما چشم بینای شهر می‌توانیم باشیم، متفاوت ببینیم و راهکار دهیم و مسئول مربوط استفاده کند. برای این موضوع هم چیز خاصی از مسئولان نمی‌خواهیم، نه اینکه بخواهند خبرنگار را زیر یوغ خود بیاورند و با چند آگهی شرأفت شغلی را از بین ببرند. به‌امید روزی که هرکسی شرأفت شغلی خود را حفظ کند و برای بالا بردن اعتبار، آبرو و عزت این مملکت تلاش کند.

الهه ملاحسینی – صبح فردیس

انتهای خبر/

لینک کوتاه خبر

نظر / پاسخ از