گروه سیاسی پایگاه خبری تحلیلی «صبح فردیس»؛ در چارچوب درگیری‌های ژئوپلیتیکی، آمریکا همواره سعی می‌کند از خلأ‌های موجود در ساختار دولت‌هایی که می‌خواهد آنها را تضعیف کند، استفاده کند و سوریه نیز از این قاعده مستثنی نیست. در این مقاله به سه نکته اصلی می‌پردازیم که سیاست استثمار آمریکا از مسئله اقلیت را و تضاد‌ها و اهداف استعماری آن را آشکار می‌کند.

اقلیت‌ها در جغرافیای اسلامی بخشی از تار و پود و نه یک ایده جداگانه

قرن‌ها پیش، ایده «اقلیت» در آگاهی جمعی اسلامی مطرح نبود. اقلیت‌ها هرگز موجودات جداگانه تلقی نمی‌شدند، بلکه آنها همیشه بخشی طبیعی از بافت اجتماعی در جوامع اسلامی بودند، جایی که همزیستی بین فرقه‌ها و مذاهب مختلف یک الگوی منحصر‌به‌فرد بود. اما با مداخلات غرب، ایده اقلیت‌ها به عنوان یک ابزار سیاسی مورد استفاده قرار گرفت.

در مورد سوریه، بر کسی پوشیده نیست که تمرکز آمریکا بر اقلیت‌ها چیزی جز تلاش برای بازی با اعصاب حساس با هدف از بین بردن بافت اجتماعی و کاشت بذر شک و تفرقه نیست. هدف واقعی حفاظت از اقلیت‌ها نیست، بلکه استفاده از آنها به عنوان ابزاری برای تضعیف دولت فعلی سوریه و هر دولتی در آینده است که می‌تواند مانعی برای منافع آمریکا باشد.

میادین نفتی؛ موتور پنهان سیاست آمریکا

وقتی آمریکا از حقوق و حمایت از اقلیت‌ها صحبت می‌کند، در واقع یک دستور کار صرفا اقتصادی را پشت این لفاظی پنهان می‌کند. میادین نفتی غنی در سوریه محرک اصلی جاه‌طلبی‌های آمریکا در منطقه هستند. 

در واقع، اگر آمریکا به همان اندازه که ادعا می‌کند نگران حقوق بشر است، چرا جنایات ارتکابی علیه اقلیت‌ها در کشور‌های دیگر که منابع طبیعی جذابی ندارند را نادیده می‌گیرد؟ پاسخ روشن است: نفت و منابع، و نه ارزش‌های انسانی، چیزی است که بازرگانان بزرگ و شخصیت‌های سیاسی در واشنگتن به آن اهمیت می‌دهند.

حوادث غزه؛ افشای ارزش‌های دوگانه آمریکایی

پس از وقایع هولناک غزه، مشخص شد که دنیایی که آمریکا می‌بیند، دنیایی بی رحم است. سیاست واشنگتن مبتنی بر بهره برداری از درد و رنج مردم برای رسیدن به منافع خود و تبدیل مسائل بشردوستانه به ابزار سیاسی صرف است.

در مورد سوریه، ادعای آمریکا مبنی بر اینکه واشنگتن به دنبال جلوگیری از تروریسم و حفاظت از همسایگان سوریه است، شعار‌های توخالی است که روحیه استعماری را پشت سر آنها پنهان می‌کند. این روحیه تغییر نکرده است، فقط روش خود را از جنگ مستقیم به کنترل نرم و کشتار اقتصادی تغییر داده است.

آمریکا و استعمار در نسخه جدید آن

واقعیت تایید می‌کند که آمریکا یک کشور دنبال جنگ است، اما ابزار‌های آن امروزه حیله گرتر شده‌اند. سیاست آمریکا چه با بازی با کارت اقلیت، تهی شدن منابع طبیعی و یا ایجاد اختلافات داخلی، همواره به دنبال از بین بردن هر قدرت منطقه‌ای است که ممکن است تهدیدی برای هژمونی آن باشد.

در هر مرحله تاریخی، واشنگتن استراتژی‌های خود را دوباره شکل جدید می‌دهد، اما همیشه به دنبال دستیابی به یک هدف است: کنترل منابع جهان و دستیابی به منافع خود به هزینه مردم.

آگاهی از برنامه‌های واشنگتن

هنگامی که از سوریه صحبت می‌کنیم، باید به جهانیان یادآوری کنیم که اقلیت‌ها هرگز دور از در جوامع اسلامی نبوده‌اند، بلکه بخشی ذاتی از بافت آنها بوده‌اند. کاری که آمریکا انجام می‌دهد بهره برداری سیاسی از آن نقطه برای حمله به وحدت جامعه سوریه است.

سیاست آمریکا نه بر اساس ارزش ها، بلکه با جاه طلبی‌ها هدایت می‌شود. جهان باید آگاه باشد که صحبت در مورد حمایت از اقلیت‌ها چیزی نیست جز جبهه‌ای برای یک سیاست استعماری جدید با هدف تضعیف سوریه و کاهش ثروت آن.

در نهایت آیا می‌توان به کسانی که چاه‌های نفت را اشغال می‌کنند و از حقوق بشر صحبت می‌کنند اعتماد کرد؟ وقایع و تاریخ پاسخ این سوال را بار‌ها داده‌اند.

منبع: رای الیوم

انتهای خبر/