به گزارش خبرنگار فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «صبح فردیس»؛ سریال «فراری» به عنوان یکی از تازه‌ترین تولیدات تلویزیونی ایران، با تمرکز بر زندگی و تحولات درونی یک نوجوان به نام هادی، تلاش کرده تا به واسطه ارتباط معنوی او با شهید ابراهیم هادی، مفاهیم و ارزش‌های والای اخلاقی را به مخاطب انتقال دهد. این سریال با استفاده از ظرفیت‌های سینما و تلویزیون در بازنمایی مسائل اجتماعی و فرهنگی، سعی دارد پیامی عمیق‌تر از یک اثر سرگرم‌کننده صرف ارائه کند. اما آیا این تلاش به نتیجه مطلوب رسیده است؟

سریال «فراری» داستان زندگی هادی، یک نوجوان با ویژگی‌های خاص دوران نوجوانی، را روایت می‌کند که به تدریج از طریق ارتباط معنوی با زندگی شهید ابراهیم هادی، به تحولاتی درونی دست می‌یابد. این سریال در ظاهر قصد دارد به عمق روحیه یک نوجوان پرشور نفوذ کند و ارتباطی معنوی را میان او و شهیدی که نماد مقاومت و اخلاق‌مداری است، برقرار سازد.

با این حال، یکی از مشکلات عمده سریال، عدم تعمق کافی در شخصیت‌پردازی است. شخصیت هادی که قرار است نمادی از پویایی و هیجان دوران نوجوانی باشد، به شکلی کلیشه‌ای و سطحی به تصویر کشیده شده است. این نقص در پرداخت شخصیت اصلی، به ضعف در ایجاد ارتباط عاطفی بین مخاطب و داستان منجر شده است.

یکی دیگر از نکات قابل توجه در این سریال، ترکیب بازیگران نوجوان با بازیگران شناخته شده است. اگرچه این ترکیب به منظور ایجاد تنوع و جذب طیف وسیعی از مخاطبان صورت گرفته، اما عدم مدیریت درست این ترکیب، در برخی مواقع تضاد ناخواسته‌ای را ایجاد کرده است. بازیگران نوجوان که می‌بایست حاملان انرژی و شور جوانی باشند، در برخی صحنه‌ها در برابر بازیگران با تجربه‌تر کم‌رنگ شده و نتوانسته‌اند قابلیت‌های خود را به خوبی نشان دهند. در نتیجه، صحنه‌هایی که قرار بود با احساسات جوانانه و پرهیجان تماشاگر را تحت تأثیر قرار دهد، گاهاً به لحظاتی بدون تأثیرگذاری و با اجرای خشک تبدیل شده‌اند.

یکی از این نقاط مثبت این سریال، نمایش خانواده‌ای ایرانی و سنتی است که در این سریال به‌خوبی به تصویر کشیده شده است. ارتباط صمیمانه و محبت‌آمیز میان اعضای خانواده هادی، به‌ویژه رابطه پدر و مادر، نشان‌دهنده تلاشی موفق در به تصویر کشیدن یک خانواده ایرانی است که به ارزش‌های اخلاقی و فرهنگی پایبند است. این نمایش واقع‌گرایانه و مثبت، به مخاطب احساس نزدیکی و همذات‌پنداری با خانواده هادی را می‌دهد و می‌تواند الهام‌بخش بسیاری از مخاطبان باشد.

با این حال، این جنبه مثبت نیز نتوانسته ضعف‌های عمده‌ای که در سایر بخش‌های سریال وجود دارد را پوشش دهد. علاوه بر این، پرداختن به موضوعات اجتماعی مانند مشکلات اقتصادی، فشار‌های کنکور، و موضوعات اخلاقی مانند نهی از گناه و جوانمردی در ورزش، از دیگر جنبه‌های مثبت سریال است. هرچند این مسائل به‌صورت پراکنده مطرح شده‌اند، اما توانسته‌اند به نوعی مخاطب را با واقعیت‌های موجود در جامعه آشنا کنند و پیام‌های اخلاقی را به او منتقل کنند. پرداختن به این موضوعات، اگرچه کامل و عمیق نیست، اما قدم مثبتی در راستای ایجاد محتوای مفید و آموزشی در رسانه ملی محسوب می‌شود. البته که شاید به طور خاص، پرداخت به مشکلات اقتصادی و مسائل اجتماعی حاشیه شهر‌های بزرگ که از دهه ۷۰ شمسی دوباره اوج گرفته است، به شکلی پراکنده و سطحی انجام شده و این پراکندگی، توانایی جلب همدلی و همراهی مخاطب را از بین برده است اما در ساختار کلی سریال، یکپارچگی و انسجام لازم را ندارند و بیشتر به صورت مجزا و اپیزودیک مطرح می‌شوند.

در قسمت‌های پایانی سریال، انتقاداتی از سینما و تلویزیون ایران مطرح می‌شود. هادی که قرار است در یک فیلم سینمایی با نام سوختن نقش‌آفرینی کند، با فهمیدن داستان و محتوای فیلم، دچار تناقض و درگیری با کارگردان می‌شود. این بخش از سریال، به نقدی گذرا و سطحی بر وضعیت سینما و تلویزیون ایران بسنده کرده و نمی‌تواند به عمق مشکلات و چالش‌های موجود در این حوزه بپردازد. انتقادی که می‌توانست به یکی از محور‌های اصلی سریال تبدیل شود، در نهایت به یک موضوع حاشیه‌ای و کم‌اهمیت مبدل شده و نتوانسته است تأثیرگذاری لازم را داشته باشد.

سریال «فراری» با وجود داشتن پتانسیل برای تبدیل شدن به یک اثر تأثیرگذار و ماندگار، نتوانسته است به درستی از این پتانسیل بهره‌برداری کند. ضعف در شخصیت‌پردازی، عدم مدیریت مناسب بازیگران و پراکندگی در پرداختن به موضوعات مختلف، از جمله عواملی هستند که سریال را از رسیدن به جایگاهی مناسب در میان آثار تلویزیونی ایران بازداشته‌اند. با وجود تلاش‌های قابل تحسین در نمایش خانواده‌ای ایرانی و پرداختن به برخی مسائل اجتماعی، سریال در نهایت نتوانسته است به اثری جامع و منسجم تبدیل شود.

انتظار می‌رفت که این سریال با توجه به تجربه و سابقه تیم سازنده، بتواند جایگاهی درخور در میان آثار تلویزیونی ایران پیدا کند، اما این انتظار برآورده نشده است. شاید در فصل دوم سریال، با توجه بیشتر به نقاط ضعف و تقویت جنبه‌های مثبت، بتوان شاهد اثری قوی‌تر و تأثیرگذارتر بود. برای رسیدن به این هدف، نیاز است که سازندگان سریال به بازبینی جدی در نحوه پرداختن به داستان، شخصیت‌ها و موضوعات اجتماعی بپردازند و از تکرار اشتباهات گذشته اجتناب کنند. تنها در این صورت است که «فراری» می‌تواند به اثری ماندگار در تلویزیون ایران تبدیل شود.

مهدیه سادات نقیبی – الهه ملاحسینی – صبح فردیس

انتهای خبر/